Köy odaları, halkın birlikte yaptığı veya köyün zenginleri tarafından yaptırılan, konaklama ve toplanma yeri olmak üzere iki ana görevi olan, mimari özellikler bakımından genellikle yalın binalardır. Köye gelen misafir, tahsildar (devlet görevlileri), yolcu, seyyar satıcı, demirci, kalaycı, nalbant vb. gibi insanların konaklamaları için yapılan köy odaları, Türk Kültürünün önemli özelliklerinden biri olan konukseverliğin somut mekânları olarak karşımıza çıkmaktadır. Köy odalarının ikinci işlevi ise radyo ve televizyon gibi kitle iletişim araçlarının olmadığı dönemde köylünün bir araya gelip sohbet ettiği, bilgi alışverişinde bulunduğu, köyün sorunlarını konuşup tartıştığı ve çeşitli eğlenceler düzenlediği bir meclis görevi görmesidir. Ulaşım sorununun çözülmesi ve teknolojik gelişmelere paralel olarak köy odalarına duyulan ihtiyaç da ortadan kalkmıştır. Bu çalışmada Akseki ilçesinin 41 köy ve 6 beldesindeki arazi çalışması neticesinde tespit edilen 10 adet köy odasının tanıtımı yapılmıştır. Odalardan dokuzu iki katlı, biri ise tek katlıdır. İki katlı olanların genellikle alt katları ahır, üst katları ise oda olarak planlanmıştır. Odaların inşa tekniği boyuna ve dikine ahşap hatıllarla takviyeli moloz taş malzemeli kuru yığma duvardır. Hatılların uçları dışarıya doğru 15-20 cm. taşıntı yaptığı için yöre halkı tarafından düğmeli duvar olarak adlandırılmıştır.
The village chambers are mostly simple buildings in structural terms built by the villageers or by the rich people of the village in order to meet the needs of accommodation and gathering. Being constructed for the accommodation for such people as guest, tax collector (or government officer in general), traveler, seller, ironmonger, tinsmith, blacksmith and etc., the village chambers can be considered as concrete spaces of hospitality, an indispensable part of Turkish culture. The second function of the village chambers is an assembly-like setting where the villagers would gather and talk each other especially during a period when such any mass communication tools as radio and television not to have been introduced yet, and would try to solve the common problems of the village and hold some entertainting activities altogether. Parallel to the resolution of the problem of transportation and the technological developments, the necessity of village chambers has diminished. This paper introduces ten village chambers determined at the end of a field study covering 41 villages and six towns of Akseki. Nine of the chambers are two-storey, the rest is single storey. Those under the former category are arranged in a way to be barn at downstairs and the chamber itself at the upstairs. Their building technique is masonry wall of rubble stone reinforced with horizontal and vertical wooden balks. Since the ends of these project out 15-20 cm to the outside, they are called düğmeli duvar, that’s buttoned wall, by the local people.